Filistin politikasında yalnız kaldı, moral bozuk.Batı dünyası ile arası açıldı, moral bozuk.Açılımda işler sarpa sardı, moral bozuk.Baykal gitti / Kılıçdaroğlu geldi, moral bozuk. Artan şiddet toplumsal öfkeyi artırdı, moral bozuk.
Sonuç:
Tam bir bozgun havası...
* * *
İran politikasında zafer çığlığı atıyordu, şimdi ses yok.İsrail’in peşini bırakmayacaktı, şimdi ses yok.Dünyaya nizamat veriyordu, şimdi ses yok. Bir tek “terör” konusunda ses veriyor ama keşke ses vermese...
Çünkü...
Bu konuda ses verdikçe sadece ne denli dağıldığı ortaya çıkıyor.
* * *
Mesela...
Ucuz polemik yaparak MHP’ye “Apo’yu niye asmadınız?” diye soruyor.
Mesela...
Şehit ailelerinin dramını yansıtan medyaya, “Terör örgütünün propagandasını yapıyorlar” şeklinde ağır mı ağır saldırılarda bulunuyor.
Mesela...
“Sizin döneminizdeki şehit sayısı / Bizim dönemimizdeki şehit sayısı” şeklinde açıklamalar yaparak kendisine akan kandan istatistiki haklılık payları çıkarmaya çalışıyor.
Mesela...
“Açılıma devam edeceğiz” diyor ama nasıl devam edeceklerine dair tek bir harf bile söyleyemiyor.
Mesela...
Bir yandan “Türkiye ne zaman güçleniyorsa terör artar” diyor, bir yandan da muhalefete “Sizin döneminizde terör daha çok artmıştı” diyebiliyor.
Mesela...
Gediktepe’de yoğun güvenlik önlemleri altında gerçekleştirdiği birkaç saatlik ziyareti bile bir üstünlük aracı olarak kullanabiliyor.
Mesela...
“Terör” gibi bir konuda bile ortak mutabakat zemini yaratmak için adımlar atmak yerine posta koymayı tercih ediyor.
Mesela...
“Ben çok farklı bir çizgi izliyorum” havası estirirken, kritik bir zamanda şahinleşerek, birdenbire Mesut Yılmaz’laşabiliyor ya da Tansu Çiller’leşebiliyor.
Bütün bunlar bir dağılmanın güçlü işaretleridir.
* * *
Peki memnun muyum bu durumdan?
Bazıları gibi “Oh... Oh... Dönemi sona eriyor...” diye bayram mı yapıyorum?
Tabii ki hayır...
Çünkü...
Mesele “Tayyip Erdoğan’ın kalması ya da gitmesi” meselesi olmaktan çoktan çıktı.
Memleket elden gidiyor, Tayyip Erdoğan gitse ne olacak, kalsa ne olacak?
Sonuç:
Tam bir bozgun havası...
* * *
İran politikasında zafer çığlığı atıyordu, şimdi ses yok.İsrail’in peşini bırakmayacaktı, şimdi ses yok.Dünyaya nizamat veriyordu, şimdi ses yok. Bir tek “terör” konusunda ses veriyor ama keşke ses vermese...
Çünkü...
Bu konuda ses verdikçe sadece ne denli dağıldığı ortaya çıkıyor.
* * *
Mesela...
Ucuz polemik yaparak MHP’ye “Apo’yu niye asmadınız?” diye soruyor.
Mesela...
Şehit ailelerinin dramını yansıtan medyaya, “Terör örgütünün propagandasını yapıyorlar” şeklinde ağır mı ağır saldırılarda bulunuyor.
Mesela...
“Sizin döneminizdeki şehit sayısı / Bizim dönemimizdeki şehit sayısı” şeklinde açıklamalar yaparak kendisine akan kandan istatistiki haklılık payları çıkarmaya çalışıyor.
Mesela...
“Açılıma devam edeceğiz” diyor ama nasıl devam edeceklerine dair tek bir harf bile söyleyemiyor.
Mesela...
Bir yandan “Türkiye ne zaman güçleniyorsa terör artar” diyor, bir yandan da muhalefete “Sizin döneminizde terör daha çok artmıştı” diyebiliyor.
Mesela...
Gediktepe’de yoğun güvenlik önlemleri altında gerçekleştirdiği birkaç saatlik ziyareti bile bir üstünlük aracı olarak kullanabiliyor.
Mesela...
“Terör” gibi bir konuda bile ortak mutabakat zemini yaratmak için adımlar atmak yerine posta koymayı tercih ediyor.
Mesela...
“Ben çok farklı bir çizgi izliyorum” havası estirirken, kritik bir zamanda şahinleşerek, birdenbire Mesut Yılmaz’laşabiliyor ya da Tansu Çiller’leşebiliyor.
Bütün bunlar bir dağılmanın güçlü işaretleridir.
* * *
Peki memnun muyum bu durumdan?
Bazıları gibi “Oh... Oh... Dönemi sona eriyor...” diye bayram mı yapıyorum?
Tabii ki hayır...
Çünkü...
Mesele “Tayyip Erdoğan’ın kalması ya da gitmesi” meselesi olmaktan çoktan çıktı.
Memleket elden gidiyor, Tayyip Erdoğan gitse ne olacak, kalsa ne olacak?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder